La poesia del martedì

La gvȇrgia

Tór sulitȇria,
che t gvérd intȏran i chëmp
e l’ȇrżan de fiȏm,
t ascùlt ch’j armùr
che ormaj t’ a n cnos pió
e t aspȇt,
ferma.

T sènt incȏra
e’ sȏn ’d lȃm ch’ s’incrȏṡa,
t vi l’arluṡȏr ’d’al fiȃm
e t’ascùlt e’ silènzi.

Una nòt lónga
la sarà la tu cumpȃgna
insê’ a chi fiùr rós
che ’d sȃngv al tu prȇ i bȃgna.

Roberto Pontoni

La sentinella

Torre solitaria, / che guardi intorno i campi / e l’argine del fiume, / ascolti quei rumori / che ormai non riconosci più / e aspetti, / immobile.

Senti ancora / il suono di lame che si incrociano, / vedi il bagliore delle fiamme / e ascolti il silenzio.

Una lunga notte / sarà la tua compagna / assieme a quei fiori rossi / che bagnano di sangue le tue pietre

Ultime Notizie

Rubriche